ကာတြန္း၀ိဇၨာ ဦးဘဂ်မ္းသည္ မအူပင္ခရုိင္ ေညာင္တုန္းျမိဳ႕ ၁၂၆၃-ခုႏွစ္တပုိ႕တဲြလဆန္း ၁၃-ရက္ ၾကာသာပေတးေန႕ (၁၉၀၂-ခုႏွစ္ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၀-ရက္) ၌ဖြားျမင္သည္။ ေမြးခ်င္းေျခာက္ေယာက္ ရွိသည့္အနက္ ဦးဘဂ်မ္းမွာ ပဥၥမေျမာက္ျဖစ္သည္။
ရန္ကုန္တကၠသုိလ္တြင္ ဥပစာတန္းအထိ ပညာသင္ၾကား၍ ၁၉၂၉ ခုႏွစ္တြင္ဘြဳိင္လာအင္စပိတ္ေတာ္ခ်ဴပ္ရုံး၌ လစာေငြ၉၀ိ-စား စာေရးအျဖစ္အမူထမ္းသည္။လုပ္သက္တႏွစ္ေက်ာ္ရွိမွ ခ်ဴပ္ခ်ယ္မူကိုမႏွစ္သက္၍ အလုပ္မွထြက္ကာ ငယ္စဥ္ကပင္၀ါသနာထုံေသာ ရုပ္ေျပာင္ကာတြန္းကုိေရးဆဲြသည္။ ရန္ကုန္ေဂဇက္သတင္းစာက
သူ႕ကာတြန္းမ်ားကုိစတင္ေဖာ္ျပသည္။
အယ္ဒီတာ မစၥတာေမာင္မုိင္းက ေငြ၆၀ိ-ထုတ္ေပးလုိက္၍ ကာတြန္းဆရာအျဖစ္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳရန္ စိတ္ဓါတ္ခုိင္ျမဲသြားသည္။ သတင္းစာဆရာမ်ားက သူ႕ကာတြန္းမ်ားကုိ အလုအယက္သုံး၍ ကာတြန္းဆရာအျဖစ္ ေအာင္ျမင္လာသည္။ ပန္းခ်ီဆရာအသင္း အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ ေလးႏွစ္ေဆာင္ရြက္ သည္။
ထုိမွတဆင့္တက္၍ ပဲေရာ့ရုပ္ရွင္မွ ေပ၈၀၀ ရွည္ ”ၾကက္ေတာင္ကြ” ႏွင္ ့ေပ၁၀၀၀ခန္႕ရွိ ”အသူရာ” ကာတြန္းရုပ္ရွင္ကားမ်ားကုိ တီထြင္ရုိ္က္ကူးသည္။ ထုိအခ်ိန္က ကာတြန္း ရုပ္ရွင္ေရးဆဲြနည္းမရွိေသး၍ မွန္ေရွ႕တြင္ ခါးေတာင္းက်ဴိက္လမ္းေလွ်ာက္ကာ အရုပ္လွုူပ္ရွားပုံကုိ ခက္ခက္ခဲခဲ မွတ္ခဲ့ရသည္ဟုဆုိသည္။ ဤနညး္ျဖင္ ့ပုံေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ေရးဆဲြျပီး ကာတြန္းရုပ္ရွင္ကုို ႏွစ္လခဲြအတြင္း ရုိက္ကူးႏုိင္ခဲ့သည္။
ဆရာဦးဘဂ်မ္းသည္ ကာတြန္းေရးဆဲြရာတြင္သာမက စာအေရးအသားလည္းေကာင္း သူျဖစ္သည္။အထူးသျဖင့္ ဟာသ၀တၳဳေရးသားရာတြင္ ေျပာင္ေျမာက္သည္။သူကုိယ္ တုိင္ၾကီးမွဴးထုတ္ေ၀ေသာ”ေရႊျမိဳ႕ေတာ္မဂၢဇင္း”၌ သုသုအမည္ျဖင့္”ညီမေလးေၾကာင့္” ၀တၳဳကုိေရးသည္။ ရွဴမ၀ႏွစ္ရာျပည့္တြင္ေဖာ္ျပေသာ ”အခ်စ္ေၾကာင့္” ၀တၳဳရွည္မွာ ဟာသဥာဏ္ရႊင္၍ ဆဲြေဆာင္မူအျပည့္ရွိေသာ၀တၳဳျဖစ္သည္။
၁၉၅၀-ခုႏွစ္ေလာက္က လက္ဖ်ားေငြသီးေနေသာ ဦးဘဂ်မ္းအား ဖဆပလအစုိးရက အ ျမတ္ေတာ္ေၾကး ေကာက္ရန္ဆင့္ဆုိ၍ ဦးဘဂ်မး္သည္ ကာတြန္းမဆဲြပဲသုံးလခန္႕ သပိတ္ေမွာက္ဘူးသည္။ သူ႕ကာတြန္းမ်ားကုိ မၾကည့္ရမေနႏုိင္ေသာလူထုက ေတာင္း ဆုိၾက၍ ကာတြန္းျပန္္ဆဲြခဲ့သည္။ ဦးဘဂ်မ္း၏ ကာတြန္းမ်ားသည္ လူထုအေပၚ ၾသဇာၾကီးမားေသာေၾကာင့္ ဖဆပလ အာဏာပုိင္ၾကီးတဦးက ဦးဘဂ်မ္းအား ညႊန္ၾကားေရး၀န္တေနရာယူ၍ ႏုိင္ငံ့၀န္ထမ္းေဆာင္ဘုိ႕စည္းရုံးသည္။ ဦးဘဂ်မ္းက သူ႕အတြက္ေရာ တု္ိင္းျပည္အတြက္ပါအက်ိဴးရွိမည္ မဟုတ္ဟုုျငင္းဆုိခဲ့သည္။
ဆရာဦးဘဂ်မ္းသည္ တေယာထုိးျခင္းႏွင္ က်ားကစာျခင္းကုိ ၀ါသနာထုံသည္။ လူမ်ားရာ ပြဲလမ္းသဘင ္ဧည့္ခံပဲြမ်ားသုိ႕သြားေလ့မရွိ၊ ထင္ရွားမူကုိ လုိလား သူလည္းမဟုတ္ေခ်။ ဆရာဦးဘဂ်မ္းသည္ ၁၉၃၄-ခုႏွစ္တြင္ ပဲခူးျမိဳ႕သူ
ေဒၚၾကည္ႏွင့့္အေၾကာင္းပါသည္။ ၁၉၄၈-ခုႏွစ္တြင္ သားကုိဗုိက္ခဲြေမြးရေသာဒဏ္ျဖင့္ ေဒၚခင္ၾကည္ကြယ္လြန္ရာ အလြန္စိတ္ထိခုိက္ သြားရွာသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ဦးဘဂ်မ္း ဇာတ္လုိက္ေက်ာ္ ”ဦးေဖ်ာက္ဆိပ္” သည္ရေသ့၀တ္ေျပာင္းကာ ”ရေသ့ၾကီး ဦးေဖ်ာက္ဆိပ္” ျဖစ္လာရသည္။
ဦးဘဂ်မ္းသည္ စာနယ္ဇင္းမ်ားတြင္ မိမိအာေဘာ္ျဖင့္ေရးသည့္ ပုံျပင္မ်ားကုိ”ဘဂ်မ္း” ဟူ၍ လက္မွတ္အျပည့္အစုံေရးထုိးျပီးမိမိအာေဘာ္မဟုတ္ဘဲ အျခားသူမ်ား၏ အာေဘာ္ကုိသရုပ္ေဖာ္ေပးရေသာအခါ ”ဘီဂ်ီ”ဟူ၍အတုိေကာက္လက္မွတ္ထိုး ေလသည္။ ႏုိင္ငံျခား၌ပညာဆည္းပူးရန္ အစုိးရကေစလႊတ္မည္ဆု္ိေသာ္လည္း လုိလိုခ်င္ခ်င္္မရွိ၊ ျငင္းဆန္ခဲ့ေလသည္။
ဦးဘဂ်မ္း၏ကုိယ္ပုိင္ဇာတ္ေကာင္မ်ားမွာဗမာ့ေခတ္သတင္းစာတြင္ဦးေဖ်ာက္္ဆိပ္၊ ဟံသာ၀တီသတင္းစာတြင္္ ”ခ်ာရာဏသီေမာင္ေျမဇာ” တုိ႕ျဖစ္သည္။ ဦးဘဂ်မ္းသည္ ဂၢိဳလ္ေရးအရ သေရာ္ျပီးေရးသားျခင္းမျပဳခဲ့ေပ။ ေခတ္စရုိက္သဘာ၀ ကုိ အဓိကထားကာ သေရာ္ခဲ့သည္။ေန႕စဥ္ထုတ္သတင္းစာမ်ားကဖတ္ကာ တုိင္းျပည္
အတြက္ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ အေရးအေၾကာင္းမ်ားက ေလ့လာအကဲျဖတ္ျပီးမွပုံေရးေလ့ ရွိသည္။
ဆရာဦးဘဂ်မ္းသည္ အစာမေၾကေရာဂါ၊ အနာ့ပဆုပ္ေရာဂါတုိ႕၏ဒဏ္ေၾကာင့္၁၉၅၃-ခုႏွစ္ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၈-ရက္တြင္ ကြယ္လြန္သည္။ ဦးဘဂ်မ္းမရွိေတာ ့မွ ဖဆပလ-အစုိးရက ၁၉၅၅-ခုႏွစ္တြင္္ အလကၤာေက်ာ္စြာဘဲြ႕ ကုိခ်ီးျမင့္သည္။
က်န္ရစ္သူတစ္ဦးတည္းေသာ သားေလးေမာင္ေက်ာ္ညြန္႕အား ထုိဆုကုိရန္ကုန္ျမိဳ႕ ဂ်ဴဗလီေဟာ၌ေပးအပ္ခဲ့သည္။ ထုိဂုဏ္ျပဳပဲြတြင္ ပန္းပုဦးဟန္တင္ထုထားေသာ ဦးဘဂ်မ္း၏ ကုိယ္တပုိင္းပန္းပုရုပ္ပုံကုိ ပန္းခ်ီဦးေငြကုိင္ကဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ေလသည္။
Credit to juniorwin
http://www.myanmarfamily.org မွကူးယူေဖၚျပသည္။
ရန္ကုန္တကၠသုိလ္တြင္ ဥပစာတန္းအထိ ပညာသင္ၾကား၍ ၁၉၂၉ ခုႏွစ္တြင္ဘြဳိင္လာအင္စပိတ္ေတာ္ခ်ဴပ္ရုံး၌ လစာေငြ၉၀ိ-စား စာေရးအျဖစ္အမူထမ္းသည္။လုပ္သက္တႏွစ္ေက်ာ္ရွိမွ ခ်ဴပ္ခ်ယ္မူကိုမႏွစ္သက္၍ အလုပ္မွထြက္ကာ ငယ္စဥ္ကပင္၀ါသနာထုံေသာ ရုပ္ေျပာင္ကာတြန္းကုိေရးဆဲြသည္။ ရန္ကုန္ေဂဇက္သတင္းစာက
သူ႕ကာတြန္းမ်ားကုိစတင္ေဖာ္ျပသည္။
အယ္ဒီတာ မစၥတာေမာင္မုိင္းက ေငြ၆၀ိ-ထုတ္ေပးလုိက္၍ ကာတြန္းဆရာအျဖစ္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳရန္ စိတ္ဓါတ္ခုိင္ျမဲသြားသည္။ သတင္းစာဆရာမ်ားက သူ႕ကာတြန္းမ်ားကုိ အလုအယက္သုံး၍ ကာတြန္းဆရာအျဖစ္ ေအာင္ျမင္လာသည္။ ပန္းခ်ီဆရာအသင္း အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ ေလးႏွစ္ေဆာင္ရြက္ သည္။
ထုိမွတဆင့္တက္၍ ပဲေရာ့ရုပ္ရွင္မွ ေပ၈၀၀ ရွည္ ”ၾကက္ေတာင္ကြ” ႏွင္ ့ေပ၁၀၀၀ခန္႕ရွိ ”အသူရာ” ကာတြန္းရုပ္ရွင္ကားမ်ားကုိ တီထြင္ရုိ္က္ကူးသည္။ ထုိအခ်ိန္က ကာတြန္း ရုပ္ရွင္ေရးဆဲြနည္းမရွိေသး၍ မွန္ေရွ႕တြင္ ခါးေတာင္းက်ဴိက္လမ္းေလွ်ာက္ကာ အရုပ္လွုူပ္ရွားပုံကုိ ခက္ခက္ခဲခဲ မွတ္ခဲ့ရသည္ဟုဆုိသည္။ ဤနညး္ျဖင္ ့ပုံေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ေရးဆဲြျပီး ကာတြန္းရုပ္ရွင္ကုို ႏွစ္လခဲြအတြင္း ရုိက္ကူးႏုိင္ခဲ့သည္။
ဆရာဦးဘဂ်မ္းသည္ ကာတြန္းေရးဆဲြရာတြင္သာမက စာအေရးအသားလည္းေကာင္း သူျဖစ္သည္။အထူးသျဖင့္ ဟာသ၀တၳဳေရးသားရာတြင္ ေျပာင္ေျမာက္သည္။သူကုိယ္ တုိင္ၾကီးမွဴးထုတ္ေ၀ေသာ”ေရႊျမိဳ႕ေတာ္မဂၢဇင္း”၌ သုသုအမည္ျဖင့္”ညီမေလးေၾကာင့္” ၀တၳဳကုိေရးသည္။ ရွဴမ၀ႏွစ္ရာျပည့္တြင္ေဖာ္ျပေသာ ”အခ်စ္ေၾကာင့္” ၀တၳဳရွည္မွာ ဟာသဥာဏ္ရႊင္၍ ဆဲြေဆာင္မူအျပည့္ရွိေသာ၀တၳဳျဖစ္သည္။
၁၉၅၀-ခုႏွစ္ေလာက္က လက္ဖ်ားေငြသီးေနေသာ ဦးဘဂ်မ္းအား ဖဆပလအစုိးရက အ ျမတ္ေတာ္ေၾကး ေကာက္ရန္ဆင့္ဆုိ၍ ဦးဘဂ်မး္သည္ ကာတြန္းမဆဲြပဲသုံးလခန္႕ သပိတ္ေမွာက္ဘူးသည္။ သူ႕ကာတြန္းမ်ားကုိ မၾကည့္ရမေနႏုိင္ေသာလူထုက ေတာင္း ဆုိၾက၍ ကာတြန္းျပန္္ဆဲြခဲ့သည္။ ဦးဘဂ်မ္း၏ ကာတြန္းမ်ားသည္ လူထုအေပၚ ၾသဇာၾကီးမားေသာေၾကာင့္ ဖဆပလ အာဏာပုိင္ၾကီးတဦးက ဦးဘဂ်မ္းအား ညႊန္ၾကားေရး၀န္တေနရာယူ၍ ႏုိင္ငံ့၀န္ထမ္းေဆာင္ဘုိ႕စည္းရုံးသည္။ ဦးဘဂ်မ္းက သူ႕အတြက္ေရာ တု္ိင္းျပည္အတြက္ပါအက်ိဴးရွိမည္ မဟုတ္ဟုုျငင္းဆုိခဲ့သည္။
ဆရာဦးဘဂ်မ္းသည္ တေယာထုိးျခင္းႏွင္ က်ားကစာျခင္းကုိ ၀ါသနာထုံသည္။ လူမ်ားရာ ပြဲလမ္းသဘင ္ဧည့္ခံပဲြမ်ားသုိ႕သြားေလ့မရွိ၊ ထင္ရွားမူကုိ လုိလား သူလည္းမဟုတ္ေခ်။ ဆရာဦးဘဂ်မ္းသည္ ၁၉၃၄-ခုႏွစ္တြင္ ပဲခူးျမိဳ႕သူ
ေဒၚၾကည္ႏွင့့္အေၾကာင္းပါသည္။ ၁၉၄၈-ခုႏွစ္တြင္ သားကုိဗုိက္ခဲြေမြးရေသာဒဏ္ျဖင့္ ေဒၚခင္ၾကည္ကြယ္လြန္ရာ အလြန္စိတ္ထိခုိက္ သြားရွာသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ဦးဘဂ်မ္း ဇာတ္လုိက္ေက်ာ္ ”ဦးေဖ်ာက္ဆိပ္” သည္ရေသ့၀တ္ေျပာင္းကာ ”ရေသ့ၾကီး ဦးေဖ်ာက္ဆိပ္” ျဖစ္လာရသည္။
ဦးဘဂ်မ္းသည္ စာနယ္ဇင္းမ်ားတြင္ မိမိအာေဘာ္ျဖင့္ေရးသည့္ ပုံျပင္မ်ားကုိ”ဘဂ်မ္း” ဟူ၍ လက္မွတ္အျပည့္အစုံေရးထုိးျပီးမိမိအာေဘာ္မဟုတ္ဘဲ အျခားသူမ်ား၏ အာေဘာ္ကုိသရုပ္ေဖာ္ေပးရေသာအခါ ”ဘီဂ်ီ”ဟူ၍အတုိေကာက္လက္မွတ္ထိုး ေလသည္။ ႏုိင္ငံျခား၌ပညာဆည္းပူးရန္ အစုိးရကေစလႊတ္မည္ဆု္ိေသာ္လည္း လုိလိုခ်င္ခ်င္္မရွိ၊ ျငင္းဆန္ခဲ့ေလသည္။
ဦးဘဂ်မ္း၏ကုိယ္ပုိင္ဇာတ္ေကာင္မ်ားမွာဗမာ့ေခတ္သတင္းစာတြင္ဦးေဖ်ာက္္ဆိပ္၊ ဟံသာ၀တီသတင္းစာတြင္္ ”ခ်ာရာဏသီေမာင္ေျမဇာ” တုိ႕ျဖစ္သည္။ ဦးဘဂ်မ္းသည္ ဂၢိဳလ္ေရးအရ သေရာ္ျပီးေရးသားျခင္းမျပဳခဲ့ေပ။ ေခတ္စရုိက္သဘာ၀ ကုိ အဓိကထားကာ သေရာ္ခဲ့သည္။ေန႕စဥ္ထုတ္သတင္းစာမ်ားကဖတ္ကာ တုိင္းျပည္
အတြက္ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ အေရးအေၾကာင္းမ်ားက ေလ့လာအကဲျဖတ္ျပီးမွပုံေရးေလ့ ရွိသည္။
ဆရာဦးဘဂ်မ္းသည္ အစာမေၾကေရာဂါ၊ အနာ့ပဆုပ္ေရာဂါတုိ႕၏ဒဏ္ေၾကာင့္၁၉၅၃-ခုႏွစ္ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၈-ရက္တြင္ ကြယ္လြန္သည္။ ဦးဘဂ်မ္းမရွိေတာ ့မွ ဖဆပလ-အစုိးရက ၁၉၅၅-ခုႏွစ္တြင္္ အလကၤာေက်ာ္စြာဘဲြ႕ ကုိခ်ီးျမင့္သည္။
က်န္ရစ္သူတစ္ဦးတည္းေသာ သားေလးေမာင္ေက်ာ္ညြန္႕အား ထုိဆုကုိရန္ကုန္ျမိဳ႕ ဂ်ဴဗလီေဟာ၌ေပးအပ္ခဲ့သည္။ ထုိဂုဏ္ျပဳပဲြတြင္ ပန္းပုဦးဟန္တင္ထုထားေသာ ဦးဘဂ်မ္း၏ ကုိယ္တပုိင္းပန္းပုရုပ္ပုံကုိ ပန္းခ်ီဦးေငြကုိင္ကဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ေလသည္။
Credit to juniorwin
http://www.myanmarfamily.org မွကူးယူေဖၚျပသည္။
ဤပုိ႔စ္ရဲ႕အေပၚထင္ျမင္သုံးသပ္ခ်က္
Print this post
0 comments:
Post a Comment