တကယ္ေတာ့ နာဂစ္မုန္တိုင္းက ဧရာ၀တီ ျမစ္၀ကြၽန္းေပၚႏွင့္ ရန္ကုန္ေဒသတ၀ိုက္တင္ မဟုတ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရး ေထာင့္ေပါင္းစံုကို ေမႊေႏွာက္ တိုက္ခတ္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ နဂိုကတည္းက စစ္အုပ္စု၏ ဖိႏွိပ္ရက္စက္မႈ၊ မွားယြင္းစြာ စီမံခန္႔ခြဲမႈတို႔ေၾကာင့္ ႏူၿပီး၀ဲစြဲေနသည့္ ႏိုင္ငံကို နာဂစ္သူခိုးက အမွတ္မထင္ ၀င္ေထာင္းသြားျခင္းျဖစ္သည္။
မုန္တုိင္းျဖတ္သန္းရာ ၿမိဳ႕နယ္ ေက်ရြာမ်ားမွ ျပည္သူမ်ား သိန္းႏွင့္ခ်ီ ေသဆံုးၿပီး သန္းႏွင့္ခ်ီ အိုးမဲအိမ္မဲ့ျဖစ္ကာ ဒုကၡေရာက္ကုန္သည္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းႏွင့္ ဓာတ္ဆီေစ်းေတြ ထိုးတက္ကုန္သည္။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေတြ ျပတ္ေတာက္ကုန္သည္။ လယ္ယာေျမဧကႏွင့္ ကြၽဲႏြားတိရိစၧာန္ ေပါင္းမ်ားစြာ ေသေၾကပ်က္စီး ဆံုးရံႈးကုန္သည္။ မုန္တိုင္းဒဏ္သင့္ ဒုကၡသည္ေတြ အစာတလုတ္ ေရတမႈတ္အတြက္ လမ္းေပၚထြက္ လက္ျဖန္႔ေတာင္းရမ္း ၾကရကုန္သည္။ ကယ္ပါယူပါ တစာစာ ဟစ္ေအာ္ၾကရကုန္သည္။ မုန္တိုင္းႏွင့္ လြတ္ကင္းသည့္ေဒသမွ ျပည္သူမ်ားလည္း ကိုယ့္ျပည္သူခ်င္း ကယ္ဆယ္ကူညီေရး အလုပ္မ်ားႏွင့္ ႐ႈပ္ရွက္ခတ္ကုန္သည္။ မုန္တိုင္းေနာက္ဆက္တြဲ ကူးစက္ေရာဂါေတြ ျဖစ္ပြားလာသည္။
နာဂစ္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရး အေျခအေန အရပ္ရပ္ ပြက္ေလာ႐ိုက္ ေျဗာင္းဆန္သြားခ်ိန္တြင္ တိုင္းျပည္၏ အဓိက မ႑ိဳင္ႀကီးျဖစ္သည့္ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာေရာ မည္သို႔မည္ပံု ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲကုန္သည္ကို ဆန္းစစ္ၾကည့္မိသည္။
နာဂစ္မတိုင္မီတြင္ နအဖစစ္အုပ္စုက လူထုကို ကိုယ္စားမျပဳသည့္ ေညာင္ႏွစ္ပင္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႀကီးကို နည္းမ်ဳိးစံု အသံုးျပဳကာ အတင္းအဓမၼ အတည္ျပဳဖို႔ ႀကိဳးစားေနသည္။ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီအင္အားစု အမ်ားစုကလည္း ကန္႔ကြက္မဲ တခဲနက္ေပးၾကဖို႔ အႀကီးအက်ယ္ စည္း႐ံုးလႈံ႕ေဆာ္ကာ အေျခခံဥပေဒကို ပယ္ဖ်က္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသည္။ နအဖႏွင့္ အတိုက္အခံတို႔ အၿပိဳင္အဆိုင္ လံုးပန္းေနၾကခ်ိန္တြင္ ျပည္သူအမ်ားစုကေတာ့ စာ၀တ္ေနေရး အက်ပ္အတည္း သံသရာတြင္ လံုးခ်ာလည္လိုက္ကာ ဆႏၵခံယူပြဲကို ေခါင္းေထာင္မၾကည့္ႏိုင္သည့္ အေနအထားတြင္ ရွိေနခဲ့သည္။ တိုင္းျပည္လူဦးေရႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္လွ်င္ စိတ္၀င္စားသူဦးေရမွာ အနည္းစုဟုသာ ေျပာႏိုင္သည္။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနမွာ နာဂစ္က အျပင္းအထန္ တိုက္ခတ္ဖ်က္ဆီးသြားျခင္း ျဖစ္သည္။
နာဂစ္အလြန္ နအဖ
နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ နအဖ၏ စစ္တပ္အာဏာတည္ျမဲေရး လုပ္ေဆာင္ႀကိဳးပမ္းမႈ ဘီလူး႐ုပ္ ပိုမိုေပၚလြင္လာသည္။ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေသေၾက ဒုကၡေရာက္ၾကရသူမ်ားကို ကယ္ဆယ္ေရးထက္ သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္ ေရးဆြဲထားသည့္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳေရးအတြက္သာ အရွက္မရွိ ဆက္ လက္လုပ္ေဆာင္ေနသည္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သိႏိုင္သည္။ တကယ္ဆို ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို သိမ္းပိုက္ထားသည့္ စစ္အုပ္စုအေနႏွင့္ သိန္းႏွင့္ခ်ီ ေသဆံုးခဲ့ရသည့္ ျပည္သူေတြအတြက္ ၀မ္းနည္းျခင္း အထိမ္းအမွတ္ကို ခ်က္ခ်င္း ေၾကညာသင့္သည္။ ထိပ္ဆံုးက တာ၀န္ရွိ ပုဂၢိဳလ္ကိုယ္တိုင္ သန္းႏွင့္ခ်ီ ဒုကၡေရာက္ေနသည့္ မုန္တိုင္းဒဏ္သင့္ ျပည္သူေတြကို သြြားေရာက္အားေပး ၾကည့္႐ႈသင့္သည္။ ဆႏၵခံယူပြဲကို ကယ္ဆယ္ကူညီေရးလုပ္ငန္း ၿပီးဆံုးသည္အထိ အကန္႔အသတ္မရွိ ေရႊ႕ဆိုင္းသင့္သည္။ ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီမ်ား ခ်က္ခ်င္း ၀င္ေရာက္ႏိုင္ေရးကို ဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္သင့္သည္။ အမ်ဳိးသားအင္အားစုအားလံုး ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမွာ တတပ္တအား ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ၾကဖုိ႔ သေဘာထားႀကီးစြာ ဖိတ္ေခၚသင့္သည္။
လက္ေတြ႔တြင္ ထိုသို႔မဟုတ္။ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းကို အဓိကထား လုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိဘဲ ျပည္သူေတြ မ်က္ျဖဴဆိုက္ေနခ်ိန္ ဆႏၵခံယူပြဲကို တက္သုတ္႐ိုက္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔သာ အားထုတ္ေနသည္။ ႏိုင္ငံတကာ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္သားမ်ား ၀င္ေရာက္ေရးကို ဟန္႔တားေႏွာက္ယွက္ကာ အခ်ိန္ဆြဲေနသည္။ အေမရိကန္၊ ၿဗိတိန္၊ ျပင္သစ္စစ္သေဘၤာမ်ား ျမန္မာေရပိုင္နက္အနီး ကပ္လာၿပီး အင္အားသံုး ၀င္ေရာက္မည့္ အရိပ္အေယာင္ ျမင္မွ ကုလအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္အား ဒုကၡသည္မ်ားကို လာၾကည့္ဖို႔ ကပ်ာကယာ ဖိတ္ေခၚသည္။ မုန္တိုင္းတိုက္ၿပီး ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္မွ ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲဲဆိုသူကိုယ္တိုင္ ဟန္ျပသြားေရာက္ၿပီး ဒုကၡသည္ေတြကို ပါးပြတ္နားကိုင္ လုပ္ျပသည္။ ေနာက္မွျဖစ္သည့္ တ႐ုတ္ငလ်င္အတြက္ တ႐ုတ္အစိုးရက ၀မ္းနည္းေၾကာင္း အထိမ္းအမွတ္ ေၾကညာၿပီးမွ (မုန္တိုင္းတိုက္ၿပီး သံုးပတ္ခန္႔ၾကာမွ) စစ္အုပ္စုက မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေသဆံုးသူေတြအတြက္ ၀မ္းနည္းေၾကာင္း အထိမ္းအမွတ္ ေၾကညာသည္။
ႏိုင္ငံတကာ ကယ္ဆယ္ေရး စစ္သေဘၤာမ်ား အင္အားသံုး ၀င္ေရာက္မည္ကို စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔သည့့္္ အဆံုးတြင္မွ ႏိုင္ငံတကာ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္သားမ်ား အားလံုးကို ၀င္ေရာက္ခြင့္ျပဳပါမည္ဟု ကုလအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္အား ဗိုလ္သန္းေရႊ ကတိေပးေလသည္။ ထိုၾကားထဲမွာပင္ လိမ္လည္မႈမ်ားစြာျဖင့္ တက္သုတ္႐ိုက္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ ဆႏၵခံယူပြဲရလဒ္ကို ထုတ္ျပန္သည္။ ၉၂ရာခိုင္ႏႈန္း ေက်ာ္ျဖင့္ စစ္ကြၽန္ဇာတ္ သြတ္သြင္းမည့္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခဥပေဒကို အတည္ျပဳေၾကာင္း ေၾကညာသည္။ သို႔ေသာ္ အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ားက ဆႏၵခံယူပြဲရလဒ္ကို အသိအမွတ္မျပဳ။
နာဂစ္အလြန္ အဲန္အယ္လ္ဒီ
အဓိက ဦးေဆာင္ပါတီဟု အမ်ားက သတ္မွတ္ထားသည့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကေတာ့ နာဂစ္အလြန္ကာလတြင္ ကန္႔ကြက္မဲေပးေရးအတြက္ ထိထိေရာက္ေရာက္ မစည္း႐ံုးႏိုင္ (စည္း႐ံုးခြင့္မရ)သလို နာဂစ္ဒုကၡသည္မ်ား ကယ္ဆယ္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံတကာ ကယ္ဆယ္ေရး တပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ား ၀င္ေရာက္ႏိုင္ေရးကိုလည္း အားႀကိဳးမာန္တက္ လံႈ႕ေဆာ္သံ မၾကားရဘဲ ေၾကညာခ်က္ေလာက္သာ ထုတ္ရင္း နအဖျပဳသမွ် ႏုေနရသည့္ အေနအထားတြင္သာ ရွိေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
အဲန္အယ္လ္ဒီ စီးအီးစီအေနႏွင့္ (ႏိုင္ငံံေရးအျမတ္ထုတ္သည္ဟုပဲ ေျပာေျပာ) နာဂစ္အကြက္ နအဖအခက္ ျဖစ္ေစရန္ နအဖ ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္ေနသည့္ ႏိုင္ငံတကာကယ္ဆယ္ေရးတပ္ ၀င္ေရာက္ေရး ဖိအားေပးဖို႔ အဓိကထား လုပ္ေဆာင္သင့္သည္ဟု ထင္ျမင္ေနခ်ိန္တြင္ ဆႏၵခံယူပြဲကို ေစာင့္ၾကပ္မွာလိုလို နာဂစ္ဒုကၡသည္ေတြကိုပဲ အကူအညီေပးမွာလိုလိုႏွင့္ တခုမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဘဲ အခ်ိန္ကုန္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
ေရြးေကာက္ပြဲ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔က ဗီြအိုေအအသံလႊင့္ဌာနႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးတြင္ အဲန္အယ္လ္ဒီ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ဦးဥာဏ္၀င္း ေျပာဆိုသည့္ အဲန္အယ္လ္ဒီ ဗဟိုေကာ္မတီအေနႏွင့္ အစိုးရဖြဲ႔ႏိုင္သည့္ အေျခအေနမရွိပါဟူေသာ ေျဖၾကားခ်က္ကို ေထာက္႐ႈလွ်င္ အဲန္အယ္လ္ဒီ စီအီးစီအေပၚ အားကိုးအားထားျပဳမႈအား အဆံုးသတ္ရေတာ့မည့္ အေနအထား ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
နအဖက မုန္တိုင္းဒုကၡသည္မ်ား၏ မ်က္ႏွာကိုပင္ မေထာက္ထားဘဲ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ဦးတည္စိတ္ကူးယဥ္ေနခ်ိန္တြင္ အဲန္အယ္ဒီ စီအီးစီမ်ားက အစိုးရအဖြဲ႔ေၾကညာၿပီး ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ဖို႔ အေျခအေနမရွိဟု ေျပာၾကားျခင္းသည္ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ျပည္သူလူထုအေနႏွင့္ ကိုယ့့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး တိုက္ပြဲဲ၀င္ၾက႐ံုမွတပါး အျခားမရွိေတာ့သည္ကို ျပဆိုျခင္း သို႔တည္းမဟုတ္ ၉၀ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ တခဲနက္ မဲေပးထားၾကသည့္ ျပည္သူလူထုအေနႏွင့္ သူရဲေဘာေၾကာင္ၿပီး ဦးေဆာင္ႏိုင္စြမ္းမရွိေသာ ဦးေအာင္ေရႊ၊ ဦးလြင္ ဦးေဆာင္သည့္ အဲန္အယ္ဒီ စီအီးစီ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦး၀င္းတင္မပါ) အားလံုးႏႈတ္ထြက္ၿပီး ဗဟိုေကာ္မတီအသစ္ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းဖို႔သာ ျပတ္ျပတ္သားသား ေတာင္းဆိုရေတာ့မည္ကုိ ျပဆိုျခင္းဟု မွတ္ယူရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
နာဂစ္အလြန္ အတိုက္အခံ
အတိုက္အခံတခ်ဳိ႕က နာဂစ္မုန္တိုင္းဒုကၡသည္မ်ား ကူညီေရး၊ ႏိုင္ငံတကာ ကယ္ဆယ္ေရး တပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ား ၀င္ေရာက္ေရးအတြက္ အားသြန္ခြန္စိုက္ လုပ္ေဆာင္ေနခ်ိန္တြင္ အတိုက္အခံ အမ်ားစုက နာဂစ္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အသံတိတ္ကာ နအဖႏွင့္အၿပိဳင္ ဆႏၵခံယူပြဲ ျဖစ္ေျမာက္ေရးကိုသာ ဆက္လက္ဦးတည္ၿပီး ဗုတ္ႏိုးကမ္ပိန္းမ်ားကိုသာ တြင္တြင္ဆက္လုပ္ေနသည္။ ပ႐ိုပိုဇယ္ ယူထားသည့္အတြက္ ထုိသို႔ ဆက္လုပ္ေနရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ၾကားရသည့္အတြက္လည္း ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္ ျဖစ္ရသည္။ နာဂစ္အေရးသည္ လူမႈေရးကိစၥျဖစ္သျဖင့္ မိမိတို႔ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ဟူေသာ ေလသံမ်ဳိး ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုသူတခ်ဳိ႕ ေျပာဆိုသံကို တဆင့္ၾကားရ၍လည္း အ့ံၾသမွင္သက္မိသည္။
ဒုကၡအႀကီးအက်ယ္ ေရာက္ေနသည့္ ျပည္သူေတြကို ဦးစားေပး ကယ္တင္ေရးသည္ ႏိုင္ငံံေရးအလုပ္ မဟုတ္ဟုဆိုလွ်င္ ထိုသူမ်ား အဘယ့္အတြက္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနသနည္းဟုုသာ ေမးခြန္းထုတ္ရမည့္ပံု ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ အဆံုးတြင္ နအဖက အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳလိုက္ၿပီဟု ဆိုသည့္အတြက္ ဗုတ္ႏိုးအတိုက္အခံမ်ားအေနႏွင့္ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ မည္သို႔ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္မည္ဆိုသည္မွာ ေခါင္းကုတ္စရာ အခ်က္တခု ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့သည္။
နာဂစ္အလြန္ ျပည္သူ
ျပည္သူမ်ားကေတာ့ နာဂစ္အလြန္တြင္ ပိုပိုၿပီး က်ပ္တည္းကာ ပိုပိုၿပီး ဒုကၡေရာက္ရမည့္ အေျခအေနတြင္ ဆုိက္ေရာက္ေနသည္။ အထူးသျဖင့္ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံ ေဒသမ်ားမွ ဒုကၡသည္ ျပည္သူမ်ားအေနႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီကို ထိထိေရာက္ေရာက္ မရရွိခဲ့လွ်င္ ငတ္မြတ္ေသေၾကမည့္ေဘး၊ ကူးစက္ေရာဂါမ်ားေၾကာင့္ ေသေၾကပ်က္စီးရမည့္ ေဘးႏွင့္ အႀကီးအက်ယ္ ရင္ဆိုင္ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ အာဏာလက္မလႊတ္ရေရး အရွက္မရွိ လုပ္ေဆာင္လာမည့္ စစ္အုပ္စု၏ ဖိႏွိပ္မႈအမ်ဳိးမ်ဳိးကိုလည္း တိုး၍ ခံစားၾကရဖြယ္ရွိသည္။
နာဂစ္အလြန္ လြတ္ေျမာက္ေရး
နာဂစ္အလြန္ ႏိုင္ငံေရးတြင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္စရာသည္ အဲန္အယ္လ္ဒီ၏ ဦးေဆာင္မႈတြင္ မရွိ၊ အတိုက္အခံတို႔၏ လႈပ္ေဆာင္မႈမ်ားတြင္လည္း ထင္သာျမင္သာ မေတြ႔ရဘဲ အက်ပ္အတည္းၾကားမွ ရရာလက္နက္စြဲကိုင္ၿပီး ႏိုးထေပါက္ကြဲလာမည့္ ျပည္သူလူထုအေပၚတြင္သာ ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္စရာ အေနအထားရွိသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ အဆုိပါ လူထုအံုႂကြမႈအတြင္းမွ ေပၚထြက္လာမည့္ ေခါင္းေဆာင္သစ္မ်ား၏ ဦးေဆာင္မႈႏွင့္ အထိန္းသိမ္းခံ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ဆြဲထုတ္ကာ လြတ္ေျမာက္ေရးဆီသို႔ ဦးတည္ႏိုင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရေပသည္။
ဤပုိ႔စ္ရဲ႕အေပၚထင္ျမင္သုံးသပ္ခ်က္
Print this post
0 comments:
Post a Comment